In de media

Den Haag heeft een heel rijke traditie van innovatieve woonvormen. Groepswonen voor ouderen, particulier opdrachtgeverschap, coöperatief wonen. Samen wonen, voorzieningen delen, elkaar ontmoeten. Juist ook in deze tijd is er veel behoefte aan. Maar het gaat niet vanzelf. Daarom lanceerde Martijn een stimuleringsplan voor “meer Haagse Hofjes” en trekt Den Haag 5 miljoen uit om nieuwe initiatieven te stimuleren en mensen met raad en daad bij te staan.

Lees hier de plannen. En lees hier een bijdrage van Den Haag FM en zie hieronder een artikel op architectuur.nl 👇🏼

NRC sprak met Martijn over de noodzaak om huurprijzen in de vrije sector te reguleren. Namens de Vereniging Nederlandse Gemeenten pleit Martijn ervoor huurprijzen in de vrije sector snel te maximeren. Daarvoor ligt inmiddels een wetsvoorstel bij de Tweede Kamer.

Martijn: “Huren zijn voor veel mensen niet meer op te brengen en er dient snel duidelijkheid te komen voor marktpartijen die investeringsbeslissingen lijken uit te stellen. Middeldure huurwoningen zijn er nu vrijwel niet in de steden, omdat verhuurders kunnen vragen wat ze willen. Het betekent dat veel starters er simpelweg niet meer tussenkomen. Net te veel verdienen voor een sociaal huurhuis en geen woning kunnen kopen, maakt de positie op de woningmarkt vrijwel uitzichtloos.”

Angst voor tegenvallende investeringen of de verkoop van woningen wuift Martijn weg: “het is gewoon niet aan de orde. De hit and run-partijen – uit op een snel rendement – zullen we wellicht niet terug zien. Bizarre rendementen, kunnen echt niet meer. Partijen die maatschappelijke verantwoordelijkheid dragen en een bescheiden rendement maken, krijgen zekerheid op lange termijninvesteringen, zonder oneerlijke concurrentie. Zij hebben niets te vrezen.

Woningen die uit het betaalbare koopsegment verdwenen om duur door te verhuren (buy to let), komen nu weer terug op de koopmarkt. Dat is gewoon gezond. En het belangrijkste: middeninkomens krijgen weer positie. Het is cruciaal voor levendige steden, dat we middeninkomens vasthouden en bittere noodzaak dat we voor hen de woonlasten weer op een aanvaardbaar niveau krijgen.”

Den Haag heeft weer een nieuw stadsbestuur! Nadat de VVD op 29 juni uit de Haagse coalitie stapte, kwam na een lange verkenning een nieuwe samenstelling in beeld. Na een ruime vier weken onderhandelen presenteerden PvdA, GroenLinks, D66, CDA, Partij voor de Dieren en DENK vandaag een nieuw coalitieakkoord. Martijn zal in het nieuw te installeren college wethouder blijven voor Volkshuisvesting, wijken, welzijn en Den Haag Zuidwest.

Martijn is blij met het akkoord: “Veel mensen kunnen geen betaalbaar huis vinden en kunnen hun boodschappen niet betalen. We zijn de meest gesegregeerde stad van Nederland, het verschil tussen onze wijken groot en voelbaar. Het klimaat verandert. Daarom moeten we samen werken aan oplossingen, voor een stad waar iedereen mee kan doen. Met concrete plannen waarbij we oog hebben voor alle inwoners van Den Haag gaan we de komende tweeënhalf jaar de uitdaging aan.” 

Investeren in wijken en groen

We gaan fors meer investeren in die wijken die het het hardst nodig hebben. Rustenburg en Oostbroek wordt een prioritair gebied waarmee we investeren in de veiligheid en leefbaarheid, en knappen we verschillende winkelstraten in Schilderswijk en Transvaal op. We trekken in het akkoord geld uit voor meer jeugdhonken. De straatcoaches kunnen hun goede werk blijven doen, die het verschil maken voor veel jongeren. 

Bestaanszekerheid 

We gaan bewoners in armoede beter helpen. Meer mensen kunnen straks de Ooievaarspas aanvragen, waarmee je gratis of met korting kunt sporten, culturele activiteiten en uitstapjes kan doen. Deze pas was voor mensen met een inkomen tot 130% van het sociaal minimum, maar dit wordt verhoogd naar 150%. We maken het OV voor kinderen onder de 11 jaar gratis. Mensen met schulden gaan we beter helpen. Vooral bij jongeren kunnen kleine schulden die snel oplopen lang buiten beeld blijven. Daarom verruimen we de doelgroep die in aanmerking komt voor het overnemen van schulden door de gemeente. En we verruimen de kwijtschelding voor gemeentelijke belastingen. 

Gelijke kansen

Een mooie stad begint met goed onderwijs voor onze kleinste Hagenaars en Hagenezen. Daarom gaan we investeren in onze leraren. Met het onderschrijven van het volledige stembusakkoord anti-discriminatie gaan we de komende jaren nog meer werk maken van gelijke kansen in onze stad. 

Fatsoenlijk en duurzaam wonen 

We investeren stevig in sociaal, veilig en fijn wonen. In wijken met weinig sociale huurwoningen gaan we meer dan 30% sociale huur realiseren bij nieuwe bouwprojecten, en we gaan meer kamers creëren voor studenten. We gaan door met het toevoegen van extra betaalbare woningen voor mensen uit een zorginstelling, of in de daklozenopvang. Daar trekken we ruim 8 miljoen extra voor uit. 

Woningen moeten toekomstbestendig, gezond en veilig zijn. We gaan daarom nog steviger investeren in het opknappen en verduurzamen van onze woningvoorraad. Met hulp van het Rijk willen we miljoenen investeren in het isoleren en opknappen van woningen die in zeer slechte staat zijn. We gaan in meer wijken een vergunningplicht voor verhuurders invoeren zodat overal eerlijke huurprijzen worden gevraagd en we overbewoning gericht en hard kunnen aanpakken.

Het nieuwe coalitieakkoord lees je hier.

De volledige reactie van de Haagse PvdA op het nieuwe coalitieakkoord lees je hier. 

EenVandaag ging mee het de Haagse pandbrigade. Een confronterende blik op de manier waarop arbeidsmigranten worden gehuisvest in Den Haag. Zolang werkgevers en uitzendbureaus nauwelijks verantwoordelijkheid hoeven dragen voor de huisvesting, lijkt er geen einde te komen aan de wantoestanden.

Martijn pleit er daarom voor te gaan werken met het “geen bed, geen business-principe”. Zonder fatsoenlijke woonomstandigheden ook geen bedrijvigheid. Het vraagt ander economisch beleid en een steviger overheidsrol die gemeenten (en de daar actieve bedrijven), die bij de vestiging / uitbreiding van bedrijvigheid geen eisen stellen aan de huisvesting tot de orde kan roepen.

Er komt een wettelijke plicht om betaalbare huurhuizen te bouwen. Volkshuisvesting is weer van de overheid. Dat is echt broodnodig. Goed dat het rijk de regie voor betaalbaar bouwen weer naar zich toetrekt. Want betaalbaar bouwen en betaalbaar houden komt niet vanzelf goed: elke gemeente heeft hier een verantwoordelijkheid. Een gigantisch aantal woningzoekenden schreeuwt om oplossingen.

De woningnood is zo groot, dat sturing noodzakelijk is. Als strenge scheidsrechter bij tijd en wijlen, maar ook om mogelijk te maken wat nodig is: sterke woningcorporaties die betaalbaar kunnen en mogen bouwen, voorzieningen die nodig zijn voor leefbare wijken, goed openbaar vervoer, voldoende groen. En sturing op woonruimte voor en een evenwichtige verdeling van onze kwetsbare groepen. Mensen die ook allemaal een plek verdienen: om weer zelfstandig te wonen na een tijdje in een zorginstelling te hebben verbleven, of na dakloosheid, etc. Nu met vereende kracht aan de slag 💪🏻

Martijn sprak erover met het NOS-journaal 👇🏻

Martijn sprak met VNG-magazine over het belang van de Wet Goed Verhuurderschap. “De Wet goed verhuurderschap is in dit soort wijken echt keihard nodig’, zegt Balster. ‘Vanuit de gemeente vragen wij al heel lang om deze wet. Het duurt nog even voor zij in werking treedt – het wetsvoorstel ligt in de Tweede Kamer – maar dát de wet er komt is zeker en daar zijn we enorm blij mee.”

Lees hier het volledige interview.

Martijn liep mee met de buurtmoeders in Vrederust. Rond de jaarwisseling organiseerden zij samen met welzijnsorganisatie Wijkz tal van activiteiten voor de wijk. Er werden bloemstukken gemaakt door kinderen in de wijk en rondgebracht voor oude wijkbewoners, er was een samenkomst in de buurttuin aan de Pachtersdreef en er werd een ronde gemaakt in de avond om brandbare materialen op te sporen. Jongeren hielpen mee aan vuurwerkvoorlichting en ook woningcorporatie Staedion en de wijkagent leverden een bijdrage. OmroepWest was bij de wijkwandeling aanwezig, sprak met Martijn en maakte er een reportage over. Je leest hier meer:

Afgelopen maandag debatteerden we in de Haagse gemeenteraad over het nieuwe coalitieakkoord. De PvdA neemt ook de komende jaren samen met D66, VVD, GroenLinks en CDA verantwoordelijkheid voor een eerlijke en sociale stad. Lees hieronder de bijdrage van Martijn in het debat:

Voorzitter,

Gisteren renden er duizenden mensen door de stad Hoe gaaf is het dat er zoveel mensen staan te kijken. Muziek maken, aanmoedigen. Kinderen die sponsjes en banaantjes aangeven. Lopers houden elkaar uit de wind. En iedereen is een winnaar. Met je medaille om de nek: groot, klein. 1 kilometer, 21 kilometer. Fantastisch, die Haagse sfeer.

Al die lopers kozen ervoor, zichzelf uit te dagen, af te matten. Om een halve marathon te draven. En ook al was het zwaar, morgen is er weer een dag. En in je hoofd de herinnering van geweldig publiek, een belevenis.

Voor veel mensen is het afzien in deze tijd echter geen keuze. Voor hen zijn de dagelijkse zorgen een marathon. Maar zonder dat je weet wat de afstand precies is, zonder dat je straks hoe dan ook met een medaille aan de eindstreep staat.

VERWARRENDE TIJD

We leven in een tijd van permanente crisis. We hebben met elkaar ook veel te verliezen. 

We leven in tijden waar crises zich opstapelen, en waar de overheid het vermogen niet meer lijkt te hebben om snel een antwoord te bieden. Want de overheid is uitgehold. De kinderopvangtoeslagaffaire laat zien: mensen kregen volstrekt ten onrechte het stempel van fraudeur, nota bene door de overheid, die nog steeds niet alles heeft rechtgezet voor gedupeerden. De coronacrisis laat zien: de basis van zorg en IC’s is niet meer op orde: kapotgeliberaliseerd. De asielcrisis laat zien: door vanuit de overheid aanmeldingscentra en basale opvang af te knijpen, slapen mensen buiten. 

De huishoudkostencrisis laat zien: we zijn niet meer in staat of bereid acuut mensen te helpen die het het hardst nodig hebben. Tenauwernood lag er een kabinetsplan van de week, maar is het voldoende? De energiecrisis laat zien dat we ons lang afhankelijk maakten van dictators en geloofden dat de markt als vanzelf onze huizen zou verduurzamen. Not. En dan hebben we de gemeentefinanciencrisis. Gigantische uitgaven voor jeugdhulp, het bieden van een vangnet. Het rijk heeft geld voor deze kabinetsperiode. Maar gemeenten moeten structureel op orde zijn. Dus een gat in 2026. Een gat dat nu met 1 mrd wordt gedicht: 1 derde van wat nodig is. 

Mensen in de stad voelen de crisissfeer. Ze voelen dat het ieder voor zich is. En zijn daar klaar mee. Dat er te weinig wordt samengewerkt en te veel gekissebist. Mensen voelen dat ze gezien worden als nummer, als elkaars concurrent. Dat het je eigen schuld is, als je het niet redt. Dat het “elkaar de schuld geven”, “verdeeldheid zaaien”, “groepen wegzetten” belangrijker lijkt dan eendrachtig aan de slag voor iedereen. 

Dat is niet de stad die wij moeten willen zijn. En het is ook niet de stad die ik zie als ik naar Zuidwest of Laak fiets, of zoals gisteren van city naar pier naar city ren. Overigens, kan dat parcours niet ook eens door andere wijken worden uitgezet?

COALITIE-AKKOORD

Het coalitieakkoord dat voorligt is in een sombere context gemaakt. In een verdeelde stad, een verdeelde stad en in crisissfeer. In een stad waar veel mensen – zonder dat zij daarvoor kiezen – moeten afzien. 

In deze tijd hebben vijf partijen het aangedurfd en gezegd: ook al zijn onze verschillen groot en was het soms niet makkelijk de afgelopen jaren, wij gaan samen aan de slag om mensen perspectief te bieden en de stad door een ingewikkelde tijd te loodsen. Zekerheid bieden. Dichtbij zijn. Een sterke overheid, die naast mensen staat.

Dit akkoord verbindt en overbrugt verschillen. Daarom ben ik als PvdA-fractievoorzitter, trots op dit verhaal.

• Het investeert in mensen die het zwaar hebben in de crisis. De energierekening niet kunnen betalen. Je wijk achteruit zien kachelen door asociale investeerders die geen omkijken hebben naar hun pandjes. Alleen als de huurpenningen opgehaald moeten worden. 
• Het investeert fors extra in de aanpak van armoede. Het bereik van de armoedevoorzieningen verhogen we fors, specifiek voorgezinnen met kinderen. We behouden juist in deze moeilijke tijd het recht op voorzieningen met 130 procent van het sociaal minimum. We helpen nog eens 1600 mensen aan werk, die dat zonder hulp absoluut niet kunnen.
• Investeren in het voorkomen van gezondheidsproblemen: door sociaal-economische gezondheidsverschillen aan te pakken. Door te investeren in preventie. Voor jongeren en voor ouderen. Beter werken we aan bewegen en vertrouwde hulp dichtbij, dan dat we mensen ziek maken en de zorgkosten de pan uit rijzen. We stoppen met marktwerking in jeugdhulp en Wmo. De winteropvang wordt permanent.
• We gaan de wooncrisis nog harder te lijf te gaan. 80 procent betaalbaar bouwen, is ongekend. Vorig jaar haalden we voor het eerst 30 procent sociaal. Dat moeten we vasthouden. Daar komt nu ook betaalbare koop bij als eis. En middenhuur wordt meer. En nu volhouden: veel bouwen en betaalbaar bouwen.
• We investeren in wijkgericht werk: met geld – zo’n 23 miljoen voor Zuidwest, 7 miljoen voor prioritaire gebieden, 22 miljoen voor kwetsbare wijken en 22 miljoen voor waar de buitenruimte niet op orde is. Maar ook in dienstverlening dichtbij: het persoonlijk contact met de gemeente, 20 extra ontmoetingsplekken, etc. De menselijke maat. De basis op orde.
• De energiecrisis pakken we aan. Naast de centen komt hier een fundamentele verandering: kijk naar de schrikbarende kaartjes waarop staat waar de subsidies voor verduurzaming in de stad terecht komen. Daar waar mensen zelf hun zonnepanelen of elektrische auto al kunnen betalen. Niet in de wijken waar investeringen in duurzaamheid voor mensen niet tot de mogelijkheid behoort. Waar de hogere voorschotten die verhuurders opleggen, weer direct terug worden gedraaid, omdat mensen het gewoon niet meer kunnen dragen. We weten wat er dan gebeurt over een paar maanden als de nacalculatie komt.
• We accepteren het niet dat kinderen achter blijven op school, terwijl de dezelfde talenten hebben. We kiezen onvoorwaardelijk voor tolerantie. Discriminatie hoort daar niet bij. Het ruimhartig opvangen van vluchtelingen (of het nu Afghaanse oorlogsvluchtelingen zijn, of Oekrainers) uiteraard wel.
• We kiezen voor een Den Haag dat mensen neemt zoals ze zijn. Ongeacht waar je wieg stond. Discriminatie de stad uit. Investeren in goede taalbeheersing voor elke Hagenaar.

DIT IS PAS HET BEGIN

Is dit een perfect akkoord? Nee, het is niet 1 op 1 het verkiezingsprogramma van de PvdA. (Dat was een grapje). Het is ook niet een akkoord waarmee de stad alle crises oplost met een knip in de vingers. We doen een stevig beroep op de solidariteit van onze stadgenoten. We hebben het rijk keihard nodig. We moeten meer geld binnenhalen om onze ambities waar te maken. Goede samenwerking met de raad is van groot belang. We kunnen het alleen als we het samen doen. 

Dit akkoord kiest voor een sterke gemeente. Een gemeente die op orde is. Financieel, maar ook door naast mensen te staan. Persoonlijk contact. Invloed op het beleid. Integer zijn. Niet de hardste schreeuwers en de meest betalenden eerst. Juist ook zij die we niet vanzelf zien. 

De PvdA kiest voor verantwoordelijkheid nemen. Met de poten in de modder staan. We doen het ergens voor. Voor een stad die tegen een stootje kan. Om mensen perspectief te bieden. Voor een eerlijke stad.

SLOT

Het was afzien gisteren. Mijn spierpijn zal in de loop van de week wel verdwijnen. Maar in mijn hoofd de spandoekjes, de aanmoedigingen, dat jochie op een stoepje dat elke hardloper bij naam probeerde aan te moedigen.

De zorgen van mensen in de stad zijn eind deze week niet weg. Er ligt een ambitieus akkoord, maar we moeten ons realiseren dat papier geduldig is, de uitdagingen waar we voor staan zijn dat niet. En het afzien zonder zicht op een finish is niet gemakkelijk.

We moeten dan ook volop aan de slag de komende periode. Om onze inwoners perspectief te bieden, de stad vooruit te helpen in deze ingewikkelde tijd. Niemand laten staan. Aan de arbeid dus.